Kastriot Hametaj(çoti)

Sskruar nga Albert Bani

COTI YNE

Ishte privilegj dhe nje kenaqesi e vecante ta njihje.
Nje krijese qe vetem buzeqeshte..me sy rrezatues miqesie e fjalepak.
Fliste me ze te ulet bile magjik, te embel qe intuitivisht te bente ta doje.
I heshtur me prezencen e tij fliste mijera margaritare nga shpirti.
Nuk konfliktohej kurre bile edhe situatat me te veshtira i zgjidhte me qetesi te admirueshme deri ne humor.
I qete e i sakte ne gjykim,merrte pjese ne hallet e dertet e miqve me perqendrim prej vellai...gati...gati te bente te pamunduren per tu gjendur prane.
Zoti i kish falur edhe bukurine fizike..... por qe ishte shume larg shpirtit te tij mahnites.
Njeri qe dashuronte profesionin..punen...do te kalojne shume kohe qe te shihet nje i dyte si ai....e ndoshta..nuk do te zevendesohet dot.
I paster ne pune,sqimatar....mekanik me duar te bardha vetem ai ishte...asnje tjeter
I sakte ne pune e i besueshem tek te gjithe aq sa ne Vlore ishte aksiome :
- Ke difekt ne makine....do ta kesh makinen ne rregull....shko te COTI
I gjendur kudo e per cdo gje ...mjaftonte nje telefonate
Ndoshta mund te qendroj me ore duke duke shkruar per COTIN e dashur...e nuk mjafton...por nderkohe me mundon nje pyetje .....ndoshta nuk jam ne mekat :
-Zot....pse duhet te ikte COTI jone ?........
TI..e di.....................